Ervaringen van een twintigjarige cliënte

In het begin van de zomer van 2015 ben ik bij Simone terechtgekomen. Ik voelde mij vaak somber, verdrietig en vooral moe. Heel erg moe. Ik had geen zin om op te staan (wat echt een ramp voor mijn vriend was, aangezien hij mij soms om half 2 nog uit bed moest praten).  Ook had ik nergens zin in en zag ik mijn vriendinnen weinig. Kortom, ik zag het allemaal niet meer zitten. Toen ik uiteindelijk huilend op het werk zat bij mijn leidinggevende op kantoor, was de druppel. Hier moest wat aan gedaan worden! Ik ben naar mijn huisarts gegaan en zij heeft mij doorverwezen naar een psycholoog. Het eerste consult was een intakegesprek, kennismaken en alvast globaal de klachten doorspreken. Vanaf het eerste moment wist ik dat ik bij Simone goed zat, zo’n warme, open vrouw die je vrijwel direct een vertrouwd gevoel geeft.

Vanaf het eerste moment wist ik dat ik bij Simone goed zat, zo’n warme, open vrouw die je vrijwel direct een vertrouwd gevoel geeft.

Kort na mijn intake zou ik op feestvakantie gaan naar Sunny Beach (Bulgarije) waar ik als een berg tegenop zag. Zonder ouders, vriend, hond. Een hele week lang. Aangezien dat vakanties zijn waarin je meer ’s nachts leeft en overdag bijkomt van het stappen, dag in dag uit, is dat heel vermoeiend en dat was ik al! Het liefst zou ik hard wegrennen en de hele vakantie afblazen waar ik al het hele jaar voor had gespaard, maar Simone heeft mij tijdens mijn intake (en direct laatste consult voordat ik op vakantie zou gaan) al dingen geleerd waardoor ik mezelf rustiger zou kunnen krijgen. Dit was dan bijvoorbeeld door op te (laten) schrijven wat mijn ouders of vriend tegen mij zeiden om mij rustig te krijgen. Dit kon ik dan zelf teruglezen wanneer ze niet in de buurt waren. En ook heeft ze me toen al laten inzien dat ik mij niet hoefde te schamen om open kaart te spelen tegenover mijn vriendinnen. Ik was namelijk heel bang dat ik er dan niet meer bij zou horen. Hierdoor kon ik makkelijker mijn grenzen aangeven. Dit heb ik ook gedaan en uiteindelijk heb ik een hele fijne vakantie gehad!

Ik hoefde mij niet te schamen!

Na dit achter de rug te hebben gehad, ben ik weer terug gegaan naar Simone om dieper op mijn klachten in te gaan. Waardoor voel ik mij zo ellendig? Waarom ben ik zo moe? Hoeveel energie verbruik ik op een dag? Hoe stop ik met piekeren? Dit heeft natuurlijk meerdere consulten nodig, want Simone moest mij leren kennen en ik mezelf ook. Ik werkte toen nog bijna fulltime als secretaresse in een zorginstelling waar de werkdruk behoorlijk hoog ligt. Ook kon ik toen niet goed ‘nee’ zeggen wanneer mij werd gevraagd extra te werken. Ik wist wel dat ik het niet aankon, maar ik dacht ‘je bent nog maar een jonge meid van 20 jaar, ieder ander op die leeftijd werkt fulltime, dus jij moet dat ook kunnen’. Mooi niet dus. Wat ik in meerdere consulten heb geleerd is dat ik ook geaccepteerd word op het werk wanneer ik ‘nee’ zeg en dat het werk zonder mij daardoor ook wel blijft doorgaan. Zelf ben ik best een introvert persoon en mijn beroep is juist extravert. Altijd klaarstaan voor de patiënten, telefoons die continu rinkelen, vriendelijk zijn hele dagen aan de balie, ga zo maar door. Ik heb geleerd dat dit ook een reden is waardoor ik mij zo moe voelde. Bij extraverte mensen vreet het minder energie dan bij introverte mensen. In overleg met mijn leidinggevende ben ik minder gaan werken. Zo’n 3 dagen in de week ben ik gaan werken. Na verloop van tijd merkte ik dat ik het werk beter aankon en dat ik niet meer van vermoeidheid het hele weekend huilerig was.

Simone heeft mij geholpen door oefeningen en mij in te laten zien dat mijn narigheid vaak alleen in mijn hoofd plaatsvindt en dat dit komt doordat ik een enorm creatieve, fantasierijke geest heb.

Het feit dat ik wat meer introvert ben zorgt ervoor dat ik meer denk dan praat. En daar had ik mezelf in gespecialiseerd! Alles kon ik omtoveren in mijn hoofd tot een compleet rampscenario. Liedjes op de radio kon ik altijd op mezelf toepassen (voornamelijk zielige, gebroken liefdesliedjes) en hierdoor kon mijn hele dag verpest zijn. Daarom reed ik altijd naar het werk met de radio uit, zodat ik in ieder geval nog een beetje stabiel aankwam. Ook waren familiebezoekjes, verjaardagen, discotheken altijd al een beetje een struikelblok. Ik was dan zenuwachtig, had buikpijn en was altijd bang dat ik zou moeten huilen of zou moeten overgeven. Dit is natuurlijk nooit het geval geweest, want ik bedacht het mij alleen maar. Om hier vanaf te komen heb ik veel moeten oefenen. Simone heeft mij hierin geholpen door deze oefeningen uit te leggen en mij in te laten zien dat het allemaal alleen in mijn hoofd plaatsvindt en dat het komt door een enorm creatieve, fantasierijke geest.  Veel mensen, waaronder ik, piekeren vooral ’s avonds wanneer we geen afleiding meer hebben. Het is dan de kunst om het piekeren uit te kunnen zetten en dat is lastig. Eerst dacht ik dat het mij nooit zou lukken en dan lag ik weer huilend in bed. Toch na verloop van tijd leerde (en nog steeds lerende) ik hoe ik het uit kon zetten door middel van mijzelf af te vragen of het daadwerkelijk ging gebeuren wat ik had verzonnen. Zo ja, dan zij het zo. Zo nee, laat het los. Blijft het je toch dwarszitten, schrijf het op. Ik heb nog steeds een boekje naast mijn bed liggen waarin dit allemaal heb staan. Echter schrijf ik niet alleen op wat mij dwarszit, maar ook als ik iets goed heb gedaan, iets waar ik trots op kan zijn. Zo kan ik op slechte dagen ook teruglezen en beseffen dat het leven helemaal niet zo slecht is als ik denk.

Afgelopen maart heb ik mijn laatste consult gehad bij Simone en sindsdien heb ik mijn leven weer goed op de rit

Afgelopen maart heb ik mijn laatste consult gehad bij Simone en sindsdien heb ik mijn leven weer goed op de rit. Ik kan nog steeds goed fantaseren, maar er gaat nu wel direct een belletje rinkelen bij mij als ik dat doe. Dan praat ik even tegen mijzelf ‘Is dit echt? Gaat het ooit gebeuren?’ en 9 van de 10 keer is het antwoord ‘nee’, dus stop ik ermee. Ik werk nu drie dagen in de week en dit gaat zo goed dat ik zelfs af en toe een vierde dag erbij inplan. Ik voel mij weer energieker en sta veel positiever in het leven. Dat is een geweldig gevoel. Met vriendinnen heb ik weer zin om af te spreken in het weekend, maar ik ben een stuk duidelijker geworden in mijn grenzen nu ik die grenzen ken. Ook is het niet alleen het kennen van je grenzen, maar ook het accepteren ervan. Ik durf nu te zeggen dat ik moe ben of geen zin heb en ook plan ik niet meer op de lange termijn in mijn agenda. Hierdoor voel ik geen verplichtingen of groepsdruk en dat is fijn, iedereen accepteert dit ook. Collega’s merken nu pas dat ik wel humor heb en meer zelfvertrouwen uitstraal naar hen en de patiënten. Doordat ik altijd onder spanning stond en druk in mijn hoofd was, is het er nooit uitgekomen. Mijn ouders, zus en vriend zeggen dat ik weer de glans terug in mijn ogen heb en niet meer zo wit ben. Waarvan ik vorig jaar dacht dat ik er nooit meer uit zou komen, is het mij nu toch gelukt. Ik zou niet weten waar ik nu zou staan zonder de hulp van Simone. Zij heeft mij de handvaten gegeven om mijn leven weer op de rit te krijgen en daar ben ik heel dankbaar voor. Het is een geweldige, geduldige vrouw die echt naar je luistert. Ik raad iedereen dan ook aan die bij soortgelijke klachten of andere mentale klachten contact met haar op te nemen voor goede begeleiding en hulp.

Nu kan ik op slechte dagen ook teruglezen en beseffen dat het leven helemaal niet zo slecht is als ik denk.